Kelime olarak “Avrupa tarzı fer‘ usulü” anlamına gelmektedir. Yirmi sekiz zamanlı bir büyük usul olup firenkçîn usulünden ilham alınarak tertip edildiği söylenmektedir. İki tane altı zamanla dört tane dört zamanın, yani iki yürük semâi ve dört sofyan usulünün birleşmesinden meydana gelmiş olup 28/4’lük ikinci mertebesi kullanılmıştır. Ayrıca darbeyn usullerinden bazılarının içinde de yer alan bu usulün şematik gösterilişi şöyledir:
Çok az kullanılmış olan firengî fer‘ usulünün zamanımıza ulaşan örneklerinden bununla sadece bestelerin ölçüldüğü anlaşılmaktadır.
BİBLİYOGRAFYA
Ezgi, Türk Musikisi, II, 142-144; V, 290-291.
Özkan, TMNU, s. 661-662.
Rauf Yektâ, Türk Musikisi, s. 121, 133.
Sadettin Heper, “Türk Musikisinde Usuller”, MM, sy. 346 (1978), s. 17.
Bu madde TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 1996 yılında İstanbul’da basılan 13. cildinde, 132 numaralı sayfada yer almıştır.